कती पापी आफ्नै आमालाई पनि छोडेन...
मेरो घर म ३ जन सदस्य छौ। म,मेरी आमा अनी बैनी। बैनी को नाम दिपती हो। उस्को उमेर १३ साल को थियो। यू स्कुल पद्थी, मेरी आमा रेस्मा, उहको उमेर ३९ साल थियो। मेरो उमेर वखर १७ पुगेको थियो। मेरो बुवा बित्नु वएको २ साल वैसकेको थियो। आमा को अनुहार सधैं दुखी देखिन्थ्यो। एक पल्ट आमा खुब रुनु वयो बुवा को याद ले। म र दिपती पनि तेइ थियौ। मैले आमलाई वने”नरुनुस् न आमा हामी चाडै ६ौ नि।” दिपती ले पनि वनी। तर आमा बुवा लाई सम्झदै रुन थालनु वो। दिपती ले वनि”आमा नरुनुस् न, तपाईं को ख्याल गर्न लाई दाई हुन्हुन्६ नि!” आमले दिपतिको गलमा हथ मुसर्दै वन्नु वयो”केइ कुर तिम्रो बुवा ले मात्र ख्याल गर्न सक्थ्यो” दिपती ले फेरी वनि”तपै लाई के चहियो? मुम्मी एक पल्ट दाई लाई वनी हेर्नुस् न” आमा बिस्तारै चुप हुनु वो। आमा बेला बेला म बुवा लाई सम्झी रुनु को करण शायद घर म उहालैइ साथ् दिने नवएर होल वनी म काम म आमा लाई सघौन थाले। एक रात मैले आमा को कोठा म उह बर्बरएको सुने। शायद आमा बिरामी हुनु वए६ वनेर म कोठा म ६िरे। म दाङ परे। आमा बेद म खुट्टा फेस्यएर आफ्नो पुती मुम्बत्ती हल्दै हुनुहुन्थ्यो। म ढोका क्नोक्क नगरि आएको ले हद्बदए...
Comments
Post a Comment